Wat stond er veel op het spel, dat was te merken aan de gespannen koppies bij beide teams.
De Hanzehal was redelijk gevuld met aanhang van beide teams voor deze topwedstrijd in onze poule. Als nummer twee kruisten we de degens met Olympus C1, de koploper. Daar hadden we uit met 5-3 van verloren, dus we hadden wat goed te maken. We hebben de laatste week vertrouwen getankt na een topwedstrijd uit in Zelhem (SEV), de nummer drie in de poule. En ook bij de inhaalwedstrijd afgelopen dinsdag tegen Duko. Deze wedstrijden hebben we beide winnend afsloten, de laatste zelfs met een clean sheet.

De C2 begon zaterdag zeer scherp aan de wedstrijd, ondanks het late tijdstip van 16:15 uur.
We creëerden veel kansen in het begin, welke helaas niet tot doelpunten werden omgezet. Olympus scoorde wel bij een van hun eerste kansen, daarna scoorde Bing gelukkig al vrij snel de gelijkmaker. In de eerste helft werd er nog een keer gescoord door ons, bij het afvangen onder de paal, waarbij de verdediger van Olympus te ver van Romee afstond.
We gingen de rust in met een 2-1 stand, wat meer op een voetbal tussenstand lijkt dan op een korfbal tussenstand. Maar de spanning welke in de Hanzehal hing maakte zeer veel goed.
In de rust heb ik de puntjes op de spreekwoordelijke i gezet, de verdediging ging goed.
We stonden sterk voor te verdedigen en we onderschepten vrij snel de bal, maar in de aanval kon het wel iets beter. Er moest meer bewogen worden en het bal tempo was te traag bij het rond spelen.
Daarbij gingen de aanvallers te veel voor hun eigen kansen i.p.v. samen te spelen en dan schieten bij goede afvang. We speelden ook te veel op de doorloopbal en kropen met zijn allen te veel richting de paal waardoor het speelveld dusdanig klein werd en het makkelijker te verdedigen was voor Olympus.

Dit werd goed opgepakt in de tweede helft en we kregen meteen kans op kans.
Amber schoot een lekkere bal binnen, na dat ze samen had gespeeld en vrijkwam van haar tegenstander. Hier hebben we al een aantal keer op getraind, wat is het dan mooi om te zien dat het wordt opgepakt. Lauren schoot daarna de 4-1 binnen, waarop de tegenstander vrij snel in de aanval erop de 4-2 maakte. De wedstrijd was een beetje in een patstelling beland, we gaven beiden niet veel toe. Olympus scoorde nog de 4-3 gezien onze verdediging toch te veel ruimte in de diepte vrij gaf. Wat de spanning die al flink in de ploegen zat alleen maar deed toenemen.

Met nog anderhalve minuut te spelen kregen wij de bal in ons afvalvak waarop ik wel 3x (in gedachten wel 10x) naar de spelers riep dat ze dit moeten uitspelen en de bal alleen maar moesten laten rondgaan. Ik kreeg al de felicitaties van de coaches van Olympus, gezien de pot eigenlijk binnen was. Maar deze woorden van mij waren aan dovenmansoren gericht, en na een gemiste doorloopbal ging de bal naar de aanval van de tegenstander. Bij het afvangen van een schot viel de bal op de grond, en de dame van Olympus was iets gehaaider. En je raad het al…. De 4-4 werd binnengeschoten met nog 5 seconden op de klok.

Ikzelf moest helemaal bijkomen na de wedstrijd, wat was ik in eerste instantie boos en teleurgesteld, maar dat maakte al vrij snel plaats voor een trots gevoel van wat we geflikt hadden. Wat hadden we goed gespeeld en de opdrachten goed uitgevoerd. Wij hadden de ongeslagen, en de nu vermoedelijke kampioen op de knieën gekregen. Helaas lieten we de winst toch uit onze handen lieten glippen. Dit is jammer genoeg een zure les die de C2 moest leren….