• In Memoriam:

     

    Op zondag 4 oktober 2020 ontvingen we het droevige bericht dat op die middag in de leeftijd van 90 jaar was overleden ons erelid:

    Wim Kok

     

    De jongeren onder ons zullen Wim niet of nauwelijks kennen, maar de ouderen, vooral van voormalig Rapiditas, des te meer, want Wim was jarenlang hét gezicht van Rapiditas. Geen enkel lid van Rapiditas heeft zo lang in het dagelijks bestuur gezeten als Wim Kok.

    Eerst was hij van 1953 tot 1973, dus maar liefst 20 jaar lang, penningmeester en daarna tot 1991, dus 18 jaar lang, voorzitter.

    Daarnaast vervulde Wim ook nog vele nevenfuncties. Een korte bloemlezing daarvan:

    * 11 jaar lang heeft hij de propaganda voor Rapiditas verzorgd

    * 4 jaar lang was hij lid van de feestcommissie,

    * 4 jaar lang heeft hij in de aspirantencommissie gezeten,

    * 18 jaar lang in de keuze commissie die destijds alle ploegen samenstelde,

    * 10 jaar lang in de trainingscommissie,

    * 21 jaar lang vormde hij met een select gezelschap de toernooicommissie,

    * 10 jaar lang was Wim coach van het 1ste team van Rapiditas.

    Een ongelooflijke staat van dienst en toen ik op de ledenvergadering in 1991 het voorzitterschap van Wim overnam was mijn eerste actie om de leden voor te stellen om Wim te benoemen tot Erevoorzitter van Rapiditas. Met luid applaus stemden de leden daarmee in.

    Een aantal kwaliteiten die Wim al die jaren toonde waren o.a., verantwoordelijkheidsgevoel, sociaal bewogen, en bezeten zijn van het korfbal. En natuurlijk had hij Aly, die voor 100% achter hem stond.

    Omdat we wisten dat de gezondheid van Wim de laatste weken steeds brozer werd, borrelden er steeds weer en steeds meer herinneringen aan hem op.

    65 jaar geleden werd ik lid van Rapiditas en bleek Wim als lid van de aspirantencommissie belast met de jaarlijkse verkiezing van het Aspirantenbestuur. Op de zolder van het pakhuis van Iliohan’s Fruithandel op het Broederenkerkplein, tegenover de huidige bibliotheek, maakte ik voor het eerst zo’n verkiezing mee en dat maakte meteen een onvergetelijke indruk.

    Een paar jaar later mocht ik als aspirant invallen in het 4de team, waarin Wim, toen ca. 30 jaar, speelde. Hij was niet echt een korfbaltalent maar kon de bal vanuit de verdediging in één keer over het middenvak naar het aanvalsvak gooien; voor mij toen een bijzonderheid.

    Begin jaren 60 van de vorige eeuw maakte Rapiditas er serieus werk van om op korfbalgebied de achterstand t.o.v. zustervereniging ZKC proberen in te lopen. Wim Kok werd coach en Wim Hoevers trainer en als 17 jarige mocht ik in 1963 debuteren in het 1ste team van Rapiditas. Dat bleek het begin van een jarenlange mooie samenwerking op veel gebieden.

    Jaren waar alle betrokkenen van toen nu nog steeds met heel veel plezier aan terug denken. Zo ook Wim Kok. Het praten over die periode leverde altijd een glimlach bij hem op.

    Vele kampioenschappen en een aantal degradaties brachten Rapiditas met Wim als coach in de landelijke hoofdklasse.

    Een smet op die periode was het geforceerde afscheid van Wim als coach in 1974. Het merendeel van de ploeg wilde verandering en een delegatie van de ploeg met mij als aanvoerder moesten hem dat vertellen. Dat heeft Wim toen erg veel pijn gedaan en zal ik nooit vergeten. Het was een wijze les hoe om te gaan met mensen in een vrijwilligersorganisatie.

    In 1982 trad ik toe tot het bestuur en heb tot 1991 ondervonden hoe Wim zijn voorzitterschap vervulde. Hij was werkelijk bij nagenoeg alle wedstrijden en evenementen aanwezig.

    Het was onvoorstelbaar hoeveel energie hij daar in stak.

    Toen ik in 1991 het voorzitterschap van hem overnam dacht ik nog wel enige tijd last te zullen hebben van zijn bemoeienissen. Maar gelukkig heeft hij het nieuwe bestuur vanaf de start geen strobreed in de weg gelegd.

    Wim genoot van zijn vrije tijd en trad toe tot de VUT-ploeg die iedere woensdagmorgen op het veld en in het clubhuis van Rapiditas allerlei klussen opknapte.

    In 1996 verscheen het boek “Rapiditas 75 jaar”. In dat boek staat ook een interview met Wim Kok. Desgevraagd over de toekomst zegt Wim daarin: ”Het zou mij niet verbazen als over pakweg 10 jaar die fusie met ZKC er toch komt.”

    Daarmee gaf hij al aan dat hij niet vastgeroest zat in het verleden, maar ook volop met de toekomst bezig was. Door omstandigheden werd die toekomst al na 4 jaar werkelijkheid.

    Hoewel eerst afwijzend ging Wim Kok uiteindelijk akkoord met de fusie.

    Saillant detail is dat Aly Kok winnares werd van de actie voor het bedenken van de naam “KVZ” voor de nieuwe vereniging.

    Ook op het nieuwe korfbalcomplex van KVZ was Wim, uiteraard meestal samen met Aly, vaak te vinden. De wedstrijden van de topteams, van Erik en Brigitta en van zijn kleinkinderen werden met interesse bekeken.

    Verder werden de Vutploegen van ZKC en Rapiditas samengevoegd en stond er elke woensdagmorgen een grote gezellige klusploeg paraat. Maar uiteraard werd er eerst even koffie gedronken en werden de dingen van de dag besproken.

    Gaandeweg de jaren werd het Wim wat te veel; zijn gehoor liet hem in de steek en met zijn gehoorapparaten kon hij maar moeilijk om gaan. Hij werd wat knorrig en toen ook het lopen achteruit ging besloot hij te stoppen met klussen.

    De laatste jaren nam zijn gezondheid steeds verder af.

    Vorige week heeft Wim de respectabele leeftijd van 90 jaar gehaald en zagen degenen om heen dat het kaarsje langzaam uit ging en uiteindelijk afgelopen zondagmiddag helemaal doofde.

    Het Erecorps verliest door het overlijden van Wim een trouwe donateur, want nooit werd tevergeefs een beroep op hem gedaan voor een bijdrage ter gelegenheid van een kampioenschap of de viering van een jubileum.

    De crematieplechtigheid op vrijdag 9 oktober 2020 zal plaats vinden in de besloten kring van de familie.

    KVZ wenst Aly, de kinderen, kleinkinderen en vrienden heel veel sterkte met de verwerking van zijn overlijden.

    Namens het bestuur van KVZ,

    Koen ter Horst, erevoorzitter.